Początki wsi mogą sięgać Kazimierza Jagiellończyka. Nazwa miejscowości pochodzi prawdopodobnie od  starosłowiańskiego imienia Dobrota. Pierwsze wzmianki pochodzą z XVI w. Wtedy to "puszkar"  ( tak zwano ruśnicarza, który broń palną robił,  ) Marko Zubrzycki uzyskał za  9-letnią służbę na zamku książęcym w Brzesku ziemie w Dobratyczach. Kupił tam również młyn, zapewne istniejący już wcześniej. W następnych latach Dobratycze zostały wykupione przez właścicieli Kodnia -  Sapiehów i przez następne wieki "Dobratyn" ( druga nazwa) stanowiły część dóbr kodeńskich aż do pocz. XIX w. Była to jedna z największych wsi w dobrach Sapiehów, aż do przełomu XVIII/XIX w. kiedy to zapewne z powodu licznych wojen drastycznie spadła liczba ludności. W Dobratyczach prawdopodobnie mieszkała grupa Tatarów. W pobliskiej Kolonii Zastawek znajdował się cmentarz tatarski. Od 1856 r. Dobratycze należały do rodziny Lipińskich. W 1864 r. ziemia dworska została uwłaszczona, a miejscowość włączona do gminy Kostomłoty. W 1875 r. władze rosyjskie zlikwidowały kościół unicki, włączając unitów do kościoła prawosławnego. Ostatnim właścicielem na początku XX w. był Edmund Werner, w następnych latach majątek rozparcelowano. W 1939 r. utworzono filię parafii rzymskokatolickiej.

ZABYTKI

v   Prawosławna Cerkiew filialna p.w. Podwyższenia Krzyża Pańskiego z ok. 1900 r. przeniesiona w 1993 r. z Białej Podlaskiej. Orientowana, drewniana, szalowana.  Wewnątrz ikonostas z XIX/XX w., eklektyczny, o cechach rusko-bizantyjskich i neorenesansowych, pięcioosiowy.

v   Na przeciwko cerkwi cmentarz, założony na pocz. XIX w., obecnie prawosławny. Zachowały się  zabytkowe nagrobki: Franciszka Grabowskiego i jego żony Zofii z Lutosławskich  Marianny z Czapskich Kraszewskiej (zm. 1858),  ks. Pawła Szymańskiego (zm. w 1856 r.).